Dyrhólaey

 

 

Dyrhólaey er så langt sør ein kan komme på Island. Kolsvart sand så langt auget rekk og merkelege klippeformasjonar. Ikkje langt unna ligg også den pittevesle staden Vík, der den første snøen hadde sneke seg nedover fjellsida. Litt vulkansk tåke hadde snegla seg nedover frå volkanutbrotet i nord, og bidrog til litt ekstra trollsk stemning.

 

 

Half

 

Eg er omtrent midt i Islandopphaldet. To månadar har gått, og to månader gjenstår. Reykjavik er endå betre på nært hald, ein avstandsforelskelse har blitt ei skikkeleg forelsking. Tida har gått så fort at eg nesten ikkje kan tru det. Eg er ikkje klar for tanken på å reise heim endå. Men heldigvis er det to herleg kalde månader igjen.

 

Den første snøen kom til Reykjavik i natt, alt er litt stillare og mjukare enn vanleg. Eg elskar at det er skikkeleg snø og ikkje halvblaut slaps. Elskar kor lyst alt blir sjølv om mørkret kjem tidlegare enn nokongong. Eg kjem til å sakne å vere utvekslingselev på ei vulkansk øy oppe i nord. Men eg kjenner i heile meg at det ikkje er siste gong eg er her over lengre tid. Ikkje kort tid heller for den slags skuld. Men aller først skal eg ha to fantastiske månader til.

 

 

Laurdag

 

 

I går reiste eg nordover til Snæfellsnes og var der heile dagen. Eg beslutta raskt at dette ikkje kunne vere siste turen opp dit. Sat igrunn på feil side av bussen når det kom til å fange dei vakraste bileta, men det var nesten greit å ha litt fotofri óg. Så skal eg hugse å setje meg på høgre side neste gong!

 

 

Þorvaldseyri

 

 

Þorvaldseyri ligg rett under fjella og breen som høyrer til vulkanen Eyjafjallajökull kjend frå utbrotet i 2010. Det er så vakkert at det nesten tek litt pusten frå deg. Rett rundt svingen finn ein også nydelege Skógafoss, som er ei bra erstatning for Gullfoss om ein ikkje har tid til å få med seg alle må-sjå-stadene på Island under eit kort opphald.

 

 

Sólheimajökull

 

 

I helga hadde eg endå meir besøk, og me fann oss ein buss som gjekk nedover langs sørkysten av Island. Ein heilt fantastisk søndag der alt klaffa; både været og staden og selskapet. Desse bilda er tatt ved isbreen Sólheimajökull. Til tross for at eg er vokst opp ikkje langt unna brelandskap er dette første gongen eg er så nær ein isbré (me gjekk eit par meter på den). Vakkert.

 

 

Litt utanfor Reykjavik

 

 

 

 

Mamma var på besøk denne veka, og me reiste ein rundtur for å myse på vakre Island. Gullfoss, Strokkur (Geysir) og Þingvellir. Eg kjem ikkje over kor vakkrt det er her, eg har vald heilt rett plass å utveksle til. Skulle til og med ynskje eg kunne vore her eit semester til, tida har sprinta forbi i rekordfart!

 

 

R