Triple

Eg er fotograf (og art director, puh) for Masterutstillingen i design 2015 (Kunst- og designhøgskolen i Bergen), og dette er ein foto-smakebit frå våre dagar i fotostudioet. Bildene er tatt analogt og eksponert fleire gonger, og eg kan ikkje hugse å ha vore så sliten etter å ha fotografert nokongong før.

 

Analog

 

Island-filmrullane klarte seg ikkje så bra gjennom transportetappen. To av tre kom tilbake frå framkalling blanke, og eg prisa meg lukkeleg for at eg har tatt så mange digitale bilder under opphaldet. Kjipt er det likevel, for eg veit dei hadde blitt så bra om dei berre hadde fått blitt med meg heim! Dei som kom fram er eg i alle fall nøgd med, så får eg heller reise opp igjen å ta fleire bilder til sommaren.

 

 

B&W

 

Island i svartkvitt. Ventar framleis på dei analoge bilda, det tar litt tid å få dei framkalla. Gler meg til å sjå dei, om dei i det heile tatt overlevde reisa utan å lekke fulle av lys! I mellomtida får eg berre bla litt tilbake i arkiva.

 

 

Black beach + white glacier

 

Island-sørkyst i vinterdrakt. Eg vert aldri mindre fasinert av kontrasten den svarte lavagrunnen på denne øya gir. Kolsvart sand, stein, klipper. Endå svartare verker dei saman med krittkvit snø og bølgjeskum, ein finn ikkje landskap som dette kvar som helst. Island, du er så vakker!

 

Hugs å legge igjen ei stemme til meg her om du har tid, to klikk!

 

 

Iceland

 

Island er skikkeleg island for tida, med snø og bitande vindar – og eg tykkjer det er helit supert. Eg kryssa fingrane for skikkeleg desembervær før eg skulle heim igjen, og det har eg verkeleg fått. Med det kvite teppet kom mykje av dagslyset tilbake, dette fantastiske mjuke vinterlyset med skumringa lurande rundt hjørnet. Snøen legg seg i håret og i jakkelommene som små perler som ikkje vil smelte heilt endå. Så får ein heller tåle litt vind – det er jo tross alt Island.

 

 

Sunday

 

Søndagar er til for kafé og ikkje så mykje anna, og denne søndagen var akkurat sånn. Me åt frukost og drakk kaffi lenge. Gjennoppdaga Harpa ved havna. Tok bilete i vinterlyset så lenge det vara, for no er det ikkje så mange timar med dagslys att her oppe. Har gløymd vekk kvardagsfotograferinga litt dei siste månadane, det var godt å ha kameraet med over skuldera igjen. Lova meg sjølv å passe på å dokumentere Reykjavik litt betre, både for den planlagde guiden og mi eiga skuld.

 

 

Dyrhólaey

 

 

Dyrhólaey er så langt sør ein kan komme på Island. Kolsvart sand så langt auget rekk og merkelege klippeformasjonar. Ikkje langt unna ligg også den pittevesle staden Vík, der den første snøen hadde sneke seg nedover fjellsida. Litt vulkansk tåke hadde snegla seg nedover frå volkanutbrotet i nord, og bidrog til litt ekstra trollsk stemning.